Toch ook een beetje helden

De helden van de Coronacrisis. Iedereen denkt hierbij vandaag ogenblikkelijk aan de hulpverleners die de duizenden Covid-patiënten de allerbeste zorgen toedienen, de wetenschappers die dagelijks hun hoofd buigen over deze pandemie die ons land uit zijn slaap houdt, de kassiersters die ervoor zorgen dat wij voor onszelf en onze kinderen eten op tafel kunnen blijven toveren en niet te vergeten: de koeriers die dagelijks onze pakjes thuisbrengen voor nog wat spreekwoordelijk ‘klein geluk’. Deze mensen nemen elke dag opnieuw zonder morren hun verantwoordelijkheid, waarbij ze het reële risico om zelf besmet te worden nooit uit de weg gaan.

In dit lijstje van ware helden dreigen we echter een grote groep te vergeten: de journalisten. Ook zij laten vrouw/man en kind vandaag vaak in de steek om naar best vermogen verslag uit te kunnen brengen, draaien driedubbele shiften om te allen tijde kort op de bal te kunnen spelen, moeten soms urenlang wachten op de zoveelste persconferentie van de Nationale Veiligheidsraad zonder daarbij een zicht te hebben op wanneer ze mogelijks nog eens naar huis kunnen, bezoeken zonder schroom Covid-afdelingen om wij mensen te laten zien wat voor een topwerk onze zorgverleners iedere dag verzetten en in welke omstandigheden zij nu moeten werken, om nog maar te zwijgen van nieuwslezers die permanent moeten kunnen switchen van de ene live naar de andere als er plots ‘heet van de naald’ nieuws binnenkomt.

Daarenboven moeten de verslaggevers permanent de juiste keuzes maken uit de overvloedige Corona nieuwsstroom, de juiste experts en politici op de juiste stoel krijgen en er op die manier voor zorgen dat hun publiek goed geïnformeerd is en blijft. Daarbij is het klaar en duidelijk resumeren van vaak onoverzichtelijke informatie en bijkomende ingewikkelde wetenschappelijke uiteenzettingen een steeds wederkerend huzarenstukje. Maar zij gaan de uitdaging elke dag opnieuw aan, vaak ook op eigen risico, want de journalist en cameraman die een reportage draaien op een Covid-afdeling in een rust- en verzorgingstehuis worden nu eenmaal ook blootgesteld aan het virus. Maar wie anders kan deze heldendaden in beeld brengen? Juist ja. Ook zij staan dezer dagen in het heetst van de strijd, iets wat we soms zouden vergeten. Want achter nieuws zitten mensen van vlees en bloed die ervoor zorgen dat die informatie tot bij ons geraakt.

We komen al wekenlang om klokslag 20 uur de straat op om te applaudisseren voor al onze zorgverleners die dagelijks dit hardnekkige virus in de ogen kijken. Laten we dit vooral blijven doen, want ze zijn terecht de ‘opperhelden’ van deze crisis. Maar laten we evengoed misschien ook eens zachtjes in de vingers knippen voor de helden in het journalistieke veld, die vandaag geen minuut rust meer kennen en permanent tegen de klok moeten werken, wanneer we weer met z’n allen samenhokken voor de buis voor de laatste nieuwe updates betreffende de lockdown exit. Want ook zij verdienen wat lof en eer.