Hoe crisissen culturele en politieke verschillen tussen regio’s op scherp stellen

Naast de sociale en politieke impact die crisissen kunnen hebben, leggen ze ook de culturele en politieke verschillen tussen verschillende landen en regio’s bloot. De huidige coronacrisis vormt zeker geen uitzondering op die regel.

In deze uitzonderlijke situatie wordt België voor een stuk als één land bestuurd en geniet onze federale minderheidsregering volheid van bevoegdheid (binnen de strikte grenzen van de crisis). De regering kan bovendien op formele steun rekenen van bijna alle leden van het federaal parlement. Toch volstaat het om de Nederlands- en Franstalige kranten met elkaar te vergelijken om te zien dat er politieke en culturele verschillen zijn tussen de verschillende regio’s van ons land. Deze regio’s analyseren de situatie dan ook vanuit een volledig anders perspectief.

Het meest sprekende voorbeeld hiervan vinden we terug in de manier waarop de pers verslag uitbrengt over het beleid van Maggie De Block. Al enige tijd moet de Minister van Volksgezondheid de hevige kritiek van de Franstalige media slikken. De dagelijkse kranten gaan zelfs zo ver dat ze de volgende titels gebruiken voor hun artikels: “Feu à volonté sur Maggie De Block !” (“Maggie De Block zwaar onder vuur!”) in de kranten van Sudpresse, “Maggie De Block, le rêve devenu cauchemar” (“Maggie De Block, de droom die een nachtmerrie werd”) in La Dernière Heure en La Libre, “La rage des soignants contre De Block” (“Zorgverleners zijn woedend op Maggie De Block”), of zelfs “Maggie De Block, une ministre en sursis” (“Maggie De Block, een minister in proefperiode”) in L’Echo.

Ook in Vlaanderen blijft de Minister van Volksgezondheid niet gespaard van kritiek, maar de pers is er heel wat milder voor haar. De Vlaamse media zijn eerder geneigd te spreken over een “malaise” of over de bakken kritiek die de Minister over zich heen krijgt in Wallonië. Hierover zijn de volgende titels al verschenen in de Vlaamse pers: “Maggie de Block zwaar onder vuur in Wallonië” in het Laatste Nieuws, “De mondmaskermalaise van Maggie De Block” in De Standaard. Haar intussen befaamde slogan “Blijf in uw kot” zal nog lang nazinderen in Vlaanderen en is bovendien gemeengoed en razend populair op social media, zoals YouTube en TikTok.

Vlaanderen en Wallonië verschillen ook van elkaar in hoeveel aandacht ze schenken aan de gebeurtenissen in de buurlanden. De Vlaamse beleidsmakers doen voornamelijk een beroep op hun eigen expertise en ideeën. Onze Noorderburen zijn al lang geen bron van inspiratie meer, zelfs al zou onze Minister-President Jan Jambon willen dat we vaker eens een voorbeeld nemen aan hen. We gebruiken Nederland vooral als referentiepunt om onszelf gerust te stellen dat we het beter doen dan hen. Op die manier hoeft Vlaanderen zich geen outsider meer te voelen tegenover haar buurlanden.

In Franstalig België wordt elk optreden van onze Premier vergeleken met de acties van Emmanuel Macron, die ook wel eens de “Chef de Guerre” wordt genoemd. De pers legt vaak de nadruk op de specifieke stijl van Sophie Wilmès, die als minder streng, maar ook als “Belgischer” wordt beschouwd. Media en analisten vergelijken meer dan eens de maatregelen in België met die in Frankrijk. De media benadrukken dan ook vaak dat de maatregelen die onze regering neemt veelal het voorbeeld volgen van de maatregelen in Frankrijk. Zouden ze een bron van inspiratie zijn?

België bewijst nog maar eens dat het in staat is zijn krachten te bundelen om als één land de strijd tegen de coronacrisis aan te gaan. Toch moeten professionals in Public Affairs blijven rekening houden met de culturele verschillen om zich aan te passen aan hun gesprekspartner. Net zoals Belgen niet altijd een even grote fan zijn van Macron’s stijl, moeten professionals in Public Affairs hun aanpak aanpassen aan hun doelpubliek om hun doelen te bereiken. Als bedrijven willen dat de overheden en stakeholders naar hen luisteren, moeten ze hun gesprekspartner kennen en hun stijl en kernboodschappen aan hen aanpassen. Ze moeten weten wat voor iedereen op het spel staat, moeten begrip tonen en constructieve oplossingen bieden voor de problemen die zich voordoen.

In dit opzicht wordt een nationale strategie voor Public Affairs al lang afgeraden. Het is zeker nog mogelijk om vanuit een gemeenschappelijke basis te vertrekken, maar de aanpak, de kernboodschappen en de manier van communiceren moeten steeds worden aangepast aan de regio in kwestie (Brussel, Vlaanderen of Wallonië). Het is dus belangrijker dan ooit dat de professionals die op deze dossiers werken, blijk geven van emotionele intelligentie en begrip tonen om zo sterke en doelgerichte strategieën uit te werken.

[1] https://www.dhnet.be/actu/belgique/maggie-de-block-le-reve-devenu-cauchemar-5e88e2927b50a6162b0a75eb

[2] https://www.lalibre.be/belgique/politique-belge/maggie-de-block-le-reve-devenu-cauchemar-5e877567d8ad581631ac5bbb

[3] https://plus.lesoir.be/291906/article/2020-04-02/coronavirus-la-rage-des-soignants-contre-maggie-de-block

[4] https://www.lecho.be/economie-politique/belgique-federal/Maggie-De-Block-une-ministre-en-sursis/10218732

[5] https://www.hln.be/de-krant/-in-nieuwe-regering-wellicht-geen-plaats-voor-maggie-de-block-minister-onder-vuur-in-wallonie~a04a5e85/

[6] https://www.standaard.be/cnt/dmf20200401_04909946